Depremden Etkilenen İnsanlara Hassasiyet Göstermek

Depremden etkilenen insanlara yaklaşımlar konusunda özellikle çocuklara hassas davranıldığını görüyorum. Evet, çocuklara hassas davranılmalı. Mesela, çocuklar deprem bölgesinde çadırlarda ya da bulundukları yerlerde çeşitli etkinlikler yapıyor, yeri geliyor oyun oynuyorlar. Bu en doğal hakları. Bunlar devam etmeli, hatta artmalı. O çocuklar kendilerini bu şekilde iyileştirebilirler. Psikososyal destek, akran desteği bunlar çok önemli. Depremi yaşayalı 21 gün oldu. Afetle mücadele aşamalar olmalı, afeti yaşadık. Kurtarma çalışmaları devam ediyorsa bir yandan bu çalışmalar devam ederken depremden etkilenen diğer yurttaşlar için sonraki aşamalara geçilmeli. Sonraki aşamalar ne olabilir? Belki normalleşmek, neden olmasın? Şurayı vurgulamak istiyorum. Normalleşmek olayları unutmak değildir. Yaşadıklarınızı silmek, arkada bırakmak değildir. Hayatı bir yolculuğa benzetecek olursak bu durumu yaşadık ve bu durumun izlerini taşıyoruz. Sadece biraz ileriye gitmeliyiz, izlerim hala yerinde.

Herkesin problemle baş etme yöntemi farklıdır. İnsanlar kuaföre gidebilir. İnsanlar dışarıda yemek yiyebilir. İnsanlar sinemaya gidebilir. Düşünün ölümle burun buruna geldiniz ve hayatınızda yapmak istediğiniz bir sürü şey olduğunu fark ettiniz. Yaşıyorsunuz, hayattasınız. Bunları yapmaya başlamaz mısınız? Depremden etkilenen insanlar da bunu yaşıyor olabilir. Hiç kimse bir başkasının ne yaşadığını tam anlamıyla bilemez. Bilmek de zorunda değil, insanlar istedikleri gibi stresle baş edebilirler bu zamanda. Travmatik bir durum yaşamış birisine bu kadar kısa sürede “hayır, senin problemle başa çıkma yöntemin yanlış, bunu yapmamalısın” denilmez. Bu yaklaşımda olmamalıyız. Depremi yaşayan onlar, biz kendi duygularımızı kontrol etmeli ve onlara alan açmalıyız.