Film İncelemesi: Adolescence ‘‘Odasında ona ne zarar verebilir ki?’’

 

Odasında güvende olduğunu sanıyorlardı ama Jay, sessizce kayboluyordu. Bu yazı, çocukların odalarında başlarına neler gelebileceğini sorgulamak için yazılmıştır.

 

🎬 Diziye Genel Bakış

4 bölümlük, suç temalı bir dizi olan ‘Adolescence’, Jamie Miller adında bir çocuğun cinayetten suçlanması sonucu, Miller ailesinin ve Jamie’nin yaşadıkları dramı anlatıyor. Filmde yaşanan olaylar üzerinden temel bir konuyu ele alınıyor: Çocuk-ebeveyn iletişimi ve ergenler arasında yaşanan zorbalıklar. Ana karakterimiz Jay (Jamie), polisler baskın yaptığında altına kaçıracak kadar küçük, 13 yaşında ergen bir çocuk.

 

🧠 Duygusal Farkındalık Eksikliği

Dizi içinde Jay’in duygusal ve ruhsal sağlığının iyi olmadığı özellikle dikkat çekiyor. Aile bunu fark edebilir miydi diye düşünmeden edemiyorum. Baba, hafta sonları çocuğunu futbola götürüyor.  Baktığımızda, tipik bir ilgili baba davranışı değil mi? Ama orada başarısız bir şut denemesi olduğunda kafasını çeviriyor, görmemeye çalışıyor. Jay’e göre babası onun başarısızlığını görmek istemiyor, ondan utanıyor. Bu utanç verici durumu görmemek için de kafasını çeviriyor. Baba ne düşünerek bunu yapmıştı acaba, çocuğuna böyle hissettirdiğinin farkında mıydı? Bazen çocuklarımıza eşlik ettiğimizi ya da onlara destek olduğumuzu düşündüğümüz özellikle performansa dayalı etkinliklerde, başarısızlığa verdiğimiz tepkiler duygusal olarak zedeleyici olabiliyor. Ebeveynler sanki kendi başarısızlığı ya da başarısıymış gibi tepkiler verebiliyor.

                 “Bir Baba, Bir Başarısız Şut ve Kırılan Güven”

Anne ise ev içinde daha çok zaman geçiren taraf. Jay, çok fazla dışarı çıkmayan, evde bilgisayar oynayan bir çocuk. Bu olay patlak verdikten sonra, aslında anne-babanın Jay hakkında ne kadar az bilgiye sahip olduklarını görüyoruz. Çocuklarını tanımıyorlar. Odasında ne yaptığını bilmiyorlar. Fiziksel olarak güvendeydi ama duygusal olarak yalnız ve görünmezdi Jay o evde.

Jay, onay arayışı ve sevgi ihtiyacı giderilmemiş bir çocuk. Buna o kadar ihtiyacı var ki, onunla görüşmeye gelen psikoloğun bile onu sevip sevmediğini merak ediyor. Dizi içindeki diyaloglardan anladığım kadarıyla aile içi iletişim kısıtlı. Evde olduğu için çocuklar, aileye göre bir tehlike yok. Asıl tehlikeli olan çocuğun duygularının görülmemesinde.

 

🧩 “Odasında Ne Olabilir Ki?” Yanılgısı

Dizide en çok dikkatimi çeken bir replikti bu. Aile, yaşanan olaylar sonucunda pişmanlık duyarak kendilerini suçlamaya başladıklarında anne bunu söylüyor: ‘Odasında güvendeydi, ne olabilirdi ki?’.

Jay odasında bütün gün. Gayet güvenli geliyor kulağa değil mi? Çocuk, odasında olsa da telefonla ya da bilgisayarla tüm dünyayı dolaşabilir. İnternet üzerinden her şeye erişebilir. Bu gerçekten çok riskli. Çocuğunuz bilgisayardan korkutucu videolara, pornografik içeriklere ya da zorbaca davranışlara maruz kalabilir.  Bunların hepsi bir adım kadar yakınında. Bir anda karşısına çıkan yaşına uygun olmayan içerikler, onu korkutabilir ya da etkileyebilir. Bunlardan korunmayı öğrenmemiz gerekiyor.

 

🌐 Dijital Dünyanın Görünmeyen Tehlikeleri

Ergenliğin erken dönemlerinde çocukların internet ve sosyal medya kullanımı riskli bir durum olarak karşımıza çıkıyor. Çeşitli sosyal medya platformları üzerinden de uygunsuz içeriklere erişim sağlayabilirler. Aynı zamanda sosyal medya üzerinde etkileşime girerek farklı insanlar tarafından zorbalığa maruz kalabilirler.

Kendini beğenmekle ilgili sorunlar yaşadığı bir dönemde orada olduklarında olumsuz bir yorumdan fazlaca etkilenebilirler. Sosyal medya üzerinden zararlı arkadaşlar edinebilir, yaşlarına uygun olmayan davranışlar sergileyebilirler. Dizi içerisinde de geçen, cinsellik içeren fotoğrafların birbirleri arasında paylaşımı ergenler için risk faktörlerinden bir tanesi. Bu tarz fotoğraf paylaşımı, daha sonrasında ifşa üzerinden zorbalıkların sürmesine yol açabiliyor. İfşalanan genç, ortamından dışlanabilir, depresyon, okul fobisi gibi ya da kendine zarar verme gibi davranışlar sergileyebilir.

 

💬 Ebeveynler Ne Yapabilir?

Bir çocuk sessizce odasında oturuyor olabilir. Ama onun gözyaşları sadece ekranına damlıyor olabilir. Ebeveyn olmak, kapıyı kapattığında ‘rahat’ hissetmek değil, çocuğunun kapalı kapılar ardında ne yaşadığını merak edebilmektir. Güvende sandığınız yer, aslında en yalnız yeri olabilir.

Bazen çocuklarla dışarı çıkıp bir aktivite yapmak ya da onu futbola götürmek ebeveyn olarak görevlerinizi yerine getirdiğiniz anlamına gelmiyor. Bunları yapmalısınız ama yeterli değil! Duygusal olarak yalnız hissetmediği bir aile ortamı oluşturmalısınız. Sorunlarını paylaşabilmeli aile içerisinde. Bir üzüntüsü olduğunda size açabilmeli bunu. Eğer çocuklarınızın bir derdini anlattığında dinleyip dinleyip geçiştirici cümleler kurarsanız zamanla çocuğunuz sessizleşir.

Çocuklarınızı görmelisiniz, size bir dertlerini anlattığında onları dinlemeli ve eşlik etmelisiniz. Duygularını ifade edebilecekleri ortamlar oluşturmalısınız. Dizide yaşanan durumlar umarım hiçbir ebeveyni ve çocuğun başına gelmemesi dileğiyle yazımı tamamlamak isterim. Güzel, çarpıcı ve kısa bir dizi. İzlemenizi öneririm.