
Film İncelemesi: “Kevin Hakkında Konuşmalıyız”
Psikolojik DanışmanEbeveyn olmayı düşünen herkesin ebeveyn olmadan önce izlemesi gereken bir film; Kevin Hakkında Konuşmalıyız. Film Eva adında bir kadın ve kocasının Kevin adında bir çocukları olmasıyla başlıyor. Filmde anlatılanlara göre anne Eva, henüz çocuk için hazır değilken Kevin’ı dünyaya getiriyor. Kolik bir çocuk olan Kevin hiç susmuyor. Hatta öyle ki anne sokaktaki iş makinesinin yanında durarak kendini rahatlatmaya çalışıyor. Ancak o zaman Kevin’ın ağlamasından kurtulabiliyor. Anneyi bu kadar zorlayan Kevin, baba için o kadar da zor bir çocuk değil. Babayla daha iyi iletişim kuruyor. Farklı aktiviteler yapıyorlar. Okçuluk öğreniyorlar birlikte, Kevin kendini bu alanda geliştiriyor. Anneyle olduğunda sanki ona karşı bir kini varmış gibi, onun acı çekmesi için çaba sarf ediyor. Anne Kevin’ı doktora götürüyor, bir sorun olduğunu düşünerek. Doktorlardan herhangi bir sorun olmadığına dair geri dönütler alıyor. Anne çaresiz kalıyor. Kevin öyle huysuzluklar ve can yakıcı hareketler yapıyor ki anneyi çileden çıkarıyor. Anne bezini değiştirdikten sonra annesinin gözünün içine bakarak tekrardan tuvaletini yapıyor. Buna kızan annesi onu itince kolu kırılıyor. Annesine bu kadar acı çektirmesine rağmen bu olayı annesinin sebep olduğunu babaya söylemiyor ve bunu anneye karşı kullanıyor. Kevin annesinin onu sevmediğini düşünüyor. Bunu çok güzel bir sözle özetliyor: “Bir şeye sırf alıştın diye onu seviyorsun anlamına gelmez. Mesela sen de bana alışıksın.”
Kevin’ın kardeşi doğuyor. Kevin kardeşiyle de çok iyi geçinemiyor. Hatta onun tek gözünü kaybetmesine sebep oluyor. Anne Eva ile kız kardeşin ilişkilerine baktığımızda, anne onunla iyi bir iletişim kuruyor. Film bize gösteriyor ki aslında sorun Eva’nın ebeveynliğinde değil. Psikopat insanların arkasında her zaman kötü ebeveynlerin olmadığı düşüncesinin tohumu ekiliyor böylelikle. Kardeşi Celie ile olan ebeveynliğine baktığımız Eva gayet iyi bir anne. Burada belki Eva’nın ikinci çocukta anne olmaya daha hazır olması da yatıyor olabilir. Eva Kevin’ı yemeğe çıkartıyor, onunla sohbet etmeye çalışıyor. Bazen çalışmalarımızda da ebeveynlerin birlikte vakit geçirmek için kendilerine uygun sosyal aktiviteleri yaptığını görürüz. Bu ortamlarda ettiğimiz sohbetler çocuklar tarafından “ağzından laf almak” olarak algılanabiliyor. Eva, Kevin’ın odasına giriyor ve odayı gizlice kurcalıyor. Kevin bir CD’ye virüs yükleyerek onu yakalıyor. Burada aslında anne ve babaların çocuklarıyla iletişim kuramadıklarında, çocuklarının kişiliğini hiçe sayarak kolaylıkla onların arkasından iş çevirmelerini görüyoruz. Filmde gördüğümüz gibi bu çoğu zaman işe yaramıyor hatta ters tepiyor.
Kevin 16 yaşına geliyor. Kevin’ın bu yaşına kadar kötü davranışları ve canice yaklaşımları vardı. Bir gün okulun spor salonuna arkadaşlarını kilitliyor ve okla arkadaşlarını öldürüyor. Bunu yaparken sanki bir tiyatro sahnesindeymiş ve seyirciler onu izliyormuş gibi davranıyor. Babasını ve kardeşini de öldürüyor. Hiçbir üzüntü belirtisi göstermiyor. Hatta polisler onu yakalamak için spor salonunun kapısını açtıklarında Kevin sahnede onları selamlamaya geliyormuş gibi çıkıyor dışarı. Filmin başka bir sahnesinde de Kevin insanlar tarafından görünür olmaktan bahsediyor. Suç işlemiş olsa da bu şekilde insanların onu izlemiş olmalarından keyif aldığını söylüyor. Bu tarz şiddet olaylarında faili paylaşmanın aslında insanlar tarafından görülmek isteyen, ünlü olmak isteyen psikopatları tetikleyebileceği gerçeğini görüyoruz. Şiddet olaylarında mağduru ifşa etmemek kadar faili de paylaşmamak bu tarz durumları tetiklememek için gösterilmesi gereken hassasiyetlerden biri. Bu insanlar iyi ya da kötü görülmek ve popüler olmak istiyor olabilirler. Kevin cezaevinde verdiği bir röportajda ne diyor? “3. Sayfalarda beni okuyacaksınız. TV’de beni izleyeceksiniz.”
Film okulda olan şiddet olayıyla ABD’deki şiddet kültürünü de eleştiriyor aslında. Buna ek olarak genel bir kanı var: “Psikopat ya da sosyopat olan katiller her zaman kötü bir ebeveyn geçmişine sahiptirler.” Bu film bunun tersini söylüyor. Bu tarz durumlar travmatik olaylarla gelişmek zorunda değil, doğuştan getirilmiş kişilik yapılanmaları olabilir. Kevin, kötü bir ailede yetişmiyor. Bunu kardeşi Celie’nin normal davranışlar sergilemesinde ve anneyle ilk bebeklik döneminden beri sağlıklı bağ kurabilmesinden anlıyoruz. Aynı ailede yetişmelerine rağmen kişilikleri çok farklı. Kevin doğduğu andan itibaren sorun yaşıyor. Anneyle bağ kurmakta zorlanıyor. Anneyle güvenli bir bağ oluşturamıyor. Film içinde babayla iyi bir iletişim kursalar da Kevin’ın uzun süreli, güvenli bir bağ kurduğu hiçbir karakter yok. Topluma ayak uydurmakta zorlanıyor.
Psikopat bir çocuğun yaşamını göstermenin yanında film aslında zor bir çocuk büyüten annenin durumunu ana tema olarak işliyor. Eva’nın yaşamı filmin ana konusu. Eva, çocuğunun katlettiği çocukların aileleriyle aynı kasabada yaşamaya devam ediyor, sırf Kevin’ı cezaevinde ziyaret edebilmek için. Ailelerin verdiği hem maddi hem de manevi zararlarına göğüs geriyor. Suçlanıyor, insanlar tarafından aşağılanıyor. Bunların hepsine Kevin’ı görmek ve onun yanında olabilmek için katlanıyor. Aslında diğer aileler gibi o da mağdur. Kevin onun da kocasını ve kızını öldürdü. Fakat sanki bu durumun sorumlusuymuş gibi insanların şiddetine maruz kalıyor.
Çocuk yetiştirmek ve ebeveynlik ile ilgili çarpıcı bir hikaye olan Kevin Hakkında Konuşmalıyız filmini izleyeceklere iyi seyirler dilerim.